Vraag: Wat zeggen de ‘Oelama-e-Dien en de eerwaarde Moefti’s over de volgende kwestie: “Stel dat een man in de heilige maand Ramadan I’tikaf wil doen. Kan hij thuis I’tikaf verrichten in plaats van in de Moskee?”
Antwoord:
بِسْمِ اللہِ الرَّحْمٰنِ الرَّحِیْمِ
اَلْجَوَابُ بِعَوْنِ الْمَلِکِ الْوَھَّابِ اَللّٰھُمَّ ھِدَایَۃَ الْحَقِّ وَالصَّوَابِ
Het doen van I’tikaf in de Moskee is een voorwaarde voor de I’tikaf van mannen. De I’tikaf van mannen zal alleen geldig zijn wanneer het plaatsvindt in een Moskee en niet in hun huizen. Of het nu de Masdjid-e-Bait (d.w.z. een plaats gereserveerd voor gebeden in de huizen) is of een plaats van gebed. De I’tikaf die plaatsvindt in de huizen, in de Masdjid-e-Bait, zal alleen geldig zijn voor vrouwen, niet voor mannen.
Het moet in acht worden genomen dat de I’tikaf van de laatste tien dagen van de heilige maand Ramadan een Soennat-e-Moe-akkadah ‘alal-Kifayah is – als niemand in de hele stad het heeft verricht, zal het van iedereen worden geëist, en als één iemand het heeft verricht, dan zal dat voor iedereen [in die stad] voldoende zijn en worden de rest vrijgesteld -.
I’tikaf-plaats volgens de heilige Qoeraan.
Allah de Verhevene zegt in de heilige Qoeraan:
وَلَا تُبَاشِرُوۡہُنَّ وَاَنۡتُمْ عَاکِفُوۡنَ فِی الْمَسَاجِدِ
Interpretatie van de betekenis (Kanzoel Iman):
اور عورتوں کو ہاتھ نہ لگاؤ جب تم مسجدوں میں اعتکاف سے ہو
“…en raak geen vrouwen aan terwijl u in I’tikaf [in afzondering voor aanbidding] bent in de Moskeeën…” (Soerah al Baqarah, 2:187) […En heb geen gemeenschap met hen (vrouwen) wanneer jullie de I’tikaf verrichten in de moskeeën..]
Met betrekking tot dit heilige Vers schrijft Sadr-oel-Afaazil Sayyid Naiem-oed-dien Moeradabadi علیہ رحمۃ اللہ الہادی in zijn Tafsier “Khazain-oel-Irfan” het volgende:
مردوں کے اعتکاف کے لئے مسجد ضروری ہے
Vertaling: “De Moskee is nodig [een voorwaarde] voor de I’tikaf van mannen.”
I’tikaf-plaats volgens de gezegende Hadith.
In een gezegende Hadith overgeleverd door Hazrat Sayyidah ‘Aishah Siddieqah
(رضی اللہ عنہا) staat het volgende:
ولا اعتكاف الا في مسجد جامع
Interpretatie van de betekenis: “I’tikaf (van mannen) zal niet plaatsvinden, behalve in de Djami’ Moskee.” (Soenan Abi Dawoed, vol. 2, p. 333, Beirut Press)
Het expliciet noemen van “جامع (Djami’)” in deze Hadith duidt aan op een Hoekm-e-Istihbabi oftewel het Moestahab-zijn. Hieromtrent staat in “Miraatoel-Manadjieh” het volgende:
،اگر اس سے جمعہ والی مسجد مراد ہو جہاں نماز جمعہ بھی ہوتی ہو
تو یہ حکم استحبابی ہے کہ جمعہ والی مسجد میں اعتکاف مستحب ہے ۔( اعتکاف )جائز تو ہر مسجد میں ہے۔
: رب تعالیٰ فرماتاہے
وَاَنۡتُمْ عٰکِفُوۡنَ فِی الْمَسٰجِدِ
Vertaling: “Als hiermee de Djoemu’ah-Moskee bedoeld wordt waar ook het vrijdaggebed [daadwerkelijk] wordt verricht, dan is deze regel aan te bevelen (een Hoekm-e-Istihbabi); Want I’tikaf is Moestahab in de Djoemu’ah-Moskee. (I’tikaf) is echter toegestaan in elke Moskee. Allah de Almachtige zegt: وَاَنۡتُمْ عٰکِفُوۡنَ فِی الْمَسٰجِدِ
(Miraatoel-Manadjieh, vol. 3, p. 216, Zia-oel-Qoeraan Press, Lahore.)
I’tikaf-plaats volgens de eerwaarde Geleerden.
In “Sharh al-Boekhari li ibn Battal” staat:
وأجمع العلماء أن الاعتكاف لا يكون إلا فى المساجد
Vertaling: “De Geleerden zijn het erover eens dat I’tikaf (van mannen) alleen in de Moskee zal plaatsvinden.” (Sharh Sahih al-Boekhari li Ibn Battal, vol. 4, p. 161, Maktabah Rushd Press, Riyad.)
In “Badayi’ al Sanayi’” staat:
اما الذی یرجع الی المعتکَف فیہ فالمسجد و انہ شرط فی نوعی الاعتکاف الواجب و التطوع
Wat betekent: “In ieder geval, waar I’tikaf ook wordt uitgevoerd, zijn de voorwaarden als volgt: Het is dus een voorwaarde dat men zich bevindt in een Moskee. Dit is een voorwaarde voor zowel Nafl als Waadjib I’tikaf.” (Badayi’ al Sanayi’, Kitaab-oel-I’tikaf, Sharait-oes-sihat, vol. 2, p. 280, Quetta Press.)
I’tikaf van mannen kan niet plaatsvinden in de Masdjid-e-Bait.
In Fatawa ‘Alamgiri staat:
مساجد البيوت فإنه لا يجوز الاعتكاف فيها إلا للنساء كذا في القنية
Dat wil zeggen: “Het is voor niemand toegestaan om I’tikaf in de Masdjid oel-Bait te verrichten, behalve voor de vrouwen. Zo staat het in “Qinyah”.” (Al-Fatawa al-Hindiyah, Kitaab al-Karahiyah, al-Bab al-Khamis fi Aadaab al-Masdjid, vol. 5, p. 321, Beirut Press.)
Betekenis van I’tikaf en Masdjid-e-Djama’at.
Sadr-oes-Shari’ah Moefti Mohammad Amdjad Ali A’zami رحمۃ اللہ علیہ schrijft hierover in “Bahar-e-Shari’at” het volgende (vertaling): “I’tikaf betekent: ‘Met intentie voor [aanbidding en de tevredenheid van] Allah de Verhevene in afzondering blijven in de Moskee.’…Het verblijven in een ‘Djami’-Masdjid-zijn’ is geen voorwaarde voor de I’tikaf, maar het zou elke Moskee kunnen zijn waaronder de ‘Masdjid-e-Djama’at. De Djama’at-Moskee is die Moskee waarin er een Imam en een Moe-azzin zijn aangesteld. Hoewel er geen vijf-tijden Djama’at erin plaats vindt. En het gemak is dat I’tikaf in elke Moskee geldig is, zelfs als het geen Djama’at-Moskee is. Zeker in deze tijd, waarin er veel Moskeeën zijn die geen Imams of Moe-azzins hebben [waarin geen Imam en geen Moe-azzin zijn aangesteld].” (Bahar-e-Shari’at, deel 5, vol. 1, p. 1020, Maktabah al Madinah, Karachi.)
I’tikaf-plaats van vrouwen.
Met betrekking tot de I’tikaf van vrouwen staat er in “Bahar-e-Shari’at” het volgende (vertaling): “Het is Makroeh (ongewenst) voor een vrouw om I’tikaf in een Moskee te verrichten. In plaats daarvan zou zij I’tikaf in het huis moeten verrichten. Maar op de plaats die ze gereserveerd heeft voor gebeden, die de ‘Moskee van het huis’ (Masdjid-e-Bait) wordt genoemd. En het is Moestahab (aanbevolen) voor een vrouw om een vaste plaats in het huis aan te stellen voor gebeden. En ze dient die plaats schoon en netjes te houden. Het is beter om die plek te verhogen, net als bijvoorbeeld, een podium. (Bahar-e-Shari’at, deel 5, vol. 1, p. 1021, Maktabah al Madinah, Karachi.)
Soennat-e-Moe-akkadah ‘alal-Kifayah
Betreffende de kwestie dat de I’tikaf van de laatste tien dagen van de heilige maand Ramadan een Soennat-e-Moe-akkadah ‘alal-Kifayah is, staat in “Durar al-Hukkam” het volgende:
وهو واجب في المنذور وسنة مؤكدة في العشرة الأخيرة من رمضان
Vertaling: “[Wanneer iemand Nazar (gelofte) had gemaakt voor I’tikaf en] Als de gelofte is vervuld, is I’tikaf Waadjib. En I’tikaf voor de laatste tien dagen van Ramadan is een Soennat-e-Moe-akkadah.”
Hieronder staat in de voetnoot van “Shurumbulali” met betrekking tot het Soennat-e-Moe-akkadah ‘alal-Kifayah zijn van deze Soennat-e-Moe-akkadah, het volgende:
أي سنة كفاية للاجماع على عدم ملامة بعض أهل بلد إذا أتى به بعض منهم في العشر الأخير من رمضان كذا في البرهان
Vertaling: “Dat wil zeggen: het is Soennat-e-Moe-akkadah ‘alal-Kifayah, omdat er een consensus bestaat dat wanneer sommige mensen in een stad I’tikaf verrichten gedurende de laatste tien dagen van Ramadan, valt de rest [die geen I’tikaf hebben gedaan] dus niets te verwijten [de rest zal dus geen schuld krijgen]”. Zo staat het in “al-Burhan”. (Hashiya Shurumbulali ‘ala Durar al-Hukkam, vol. 1, p. 212, Dar Ihya al Kutub al Arabiyyah Press, Bairut.)
In Madjma’ al-Anhoer noemde de schrijver deze Soennat-e-Moe-akkadah een Soennat-e-Moe-akkadah ‘alal-Kifayah en schreef het volgende:
لو ترك أهل بلدة بأسرهم يلحقهم الإساء وإلا فلا
Vertaling: Als alle mensen van de stad het [de I’tikaf van de laatste tien dagen van de heilige maand Ramadan] laten, alleen dan zullen ze de “Asa-at” krijgen (d.w.z. de [straf-] belofte voor het laten van de Soennat-e-Moe-akkadah), anders niet. (Madjma’ al-Anhoer, vol. 1, p. 255, Dar Ihya al Turath al Arabiy Press, Bairut.)
Sadr-oes-Shari’ah Moefti Mohammad Amdjad Ali A’zami رحمۃ اللہ علیہ schrijft hierover in “Bahar-e-Shari’at” het volgende (vertaling):
Deze I’tikaf [van de laatste tien dagen van de heilige maand Ramadan] is een Soennat-e-Kifayah, inhoudende dat als niemand [in de hele stad] het heeft verricht, zal het van iedereen worden geëist, en als één iemand het heeft verricht, dan zal dat voor iedereen voldoende zijn en worden zij vrijgesteld. (Bahar-e-Shari’at, deel 5, vol. 1, p. 1021, Maktabah al Madinah, Karachi.)
وَاللہُ اَعْلَمُ عَزَّوَجَلَّ وَ رَسُوْلُہ اَعْلَم صَلَّی اللّٰہُ تَعَالٰی عَلَیْہِ وَاٰلِہٖ وَسَلَّم
Beantwoord door: Maulana Shafiq Sahib (زید مجدہ)
