VRAAG: Wat zeggen de Islamitische schriftgeleerden over de volgende kwesties:
[1] Wanneer is het voor een reiziger toegestaan om een vastendag [van de maand Ramadan] niet te vasten?
[2] Als iemand een vastendag [van de maand Ramadan] niet vast met de gedachte dat vasten voor hem geexcuseerd is vanwege een reis of een andere reden, maar in werkelijkheid is dat niet het geval , is er dan kaffārah (boetedoening ) noodzakelijk?
ANTWOORD:
بسم اللہ الرحمن الرحیم
الجواب بعون الملک الوھاب اللھم ھدایۃ الحق والصواب
[1] Als iemand de grenzen van de bewoonde gebieden (d.w.z. de buitenwijken) van zijn stad verlaat met de intentie om een reis van [minimaal] 57,5 mijl (ongeveer 92 km) te ondernemen dan is die persoon een reiziger (musāfir) volgens de Sharī’ah. Als deze persoon niet vast, dan rust er geen zonde op hem, omdat Allāh, de Glorierijke en de Liefdevolle, hem toestemming heeft gegeven in de Verheven Qur’ān:
فَمَنۡ کَانَ مِنۡکُمۡ مَّرِیۡضًا اَوْ عَلٰی سَفَرٍ فَعِدَّۃٌ مِّنْ اَیَّامٍ اُخَرَ
Wie onder jullie ziek is of op reis is (en niet vast), haal het aantal (gemiste dagen) in op andere dagen.
[Sūrah al-Baqarah, vers 184]
Echter, de hoeveelheid vastendagen die hij nalaat moet hij later allemaal inhalen, aangezien Allāh de Almachtige dit heeft opgedragen in de nobele Quraan, { haal het aantal (gemiste dagen) in op andere dagen.}.
Om de [verplichte] vasten van een bepaalde dag na te laten, is het ook noodzakelijk dat de reiziger zijn reis aanvangt voordat Fajr begint (dus ten tijde van suhūr). Als hij zijn reis begint nadat Fajr (de ware dageraad) is begonnen, dan is vasten op die dag verplicht voor hem en als hij het [vasten die dag] nalaat, zal hij zondig zijn.
In de bekende Hanafī Fiqh tekst al-Durr al-Mukhtār staat,
“يَجِبُ عَلَى مُقِيمٍ إتْمَامُ صَوْمِ رَمَضَانَ سَافَرَ فِي ذَلِكَ الْيَوْمِ یعنی فَلَوْ سَافَرَ بَعْدَ الْفَجْرِ لَا يَحِلُّ الْفِطْرُ”
“Het is noodzakelijk voor een inwoner ( muqīm) om de vasten van de maand Ramadān te voltooien voor die dag waarop hij een reis begon, dit betekent dat als hij zijn reis begon na het begin van Fajr, dan is het niet toegestaan voor hem om deze vastendag niet te vasten.”
[al-Durr al-Mukhtār, vol. 1, pg. 154]
A’lā Hazrat Imām Ahmad Ridā Khān, moge Allāh hem belonen met genade, vermeldt – tijdens het beantwoorden van een vraag in al-Fatāwā al-Ridawiyyah – dat als de ware dageraad (Subh Saadiq) van een dag plaatsvindt terwijl een musāfir [reiziger] op reis is [dus Fajr van een dag begint ergens tijdens zijn reis], dan is het toegestaan voor hem om de vasten van deze dag na te laten en ooit weer [op een andere dag] in te halen.
[al-Fatāwā al-Ridawiyyah, vol. 10, blz. 347].
De ware dageraad (Subh Saadiq) zal tijdens de reis aanvangen als de reis is begonnen vóór de ware dageraad (Subh Saadiq), dit betekent ten tijde van suhūr of daarvoor.
[2] Als de reis niet volgens de Shari’ah was [dus waar de regels van een musāfir niet van toepassing zijn omdat de reis (met een intentie) minder dan 57,5 mijl (ongeveer 92 km) is] of hij begon zijn reis na het begin van Fajr en hij liet de vastendag van [de maand] Ramadan na [dus hij vastte niet], dan is tawbah (berouw) waadjib (noodzakelijk) op hem, en hij moet later een dag vasten inhalen. Dit is omdat hij een verplichte vasten uit eigen onwetendheid achterwege heeft gelaten. Maar kaffārah (boetedoening) is op hem niet verschuldigd, omdat kaffārah niet waadjib (noodzakelijk) is voor degene die een vasten nalaat. Echter, kaffārah is waadjib voor degene die de vasten verbreekt, wanneer de voorwaarden van kaffārah in die situatie aanwezig zijn.
واللہ تعالی اعلم ورسولہ اعلم صلی اللہ علیہ وآلہ وسلم
کتبہ محمد قاسم ضیاء القادری
Beantwoord door Mufti Qasim Zia al-Qadri
Vertaald door het team van Al Jamiah Anwaaroel Oeloom
